سلام خوبي
دل نوشته قشنگي بود اما براي اونهايي كه اهل دل باشن در غير اين صورت بجز به وابستگي احساسي چيز ديگه اي نميبينند دوستي ما هيچ وقت براي خود خواهي نبوده هيچ كدوم از ما اون يكي رو براي خودش نمي خواسته دغدغه ي هردوتامون بزگ شدن تو مسيري بود كه ياد گرفته بوديم
من و منير اول دوستيمون نقطه مقابل همديگه بوديم اما با خوندل خوردن هاي استادمون وراهنمايي هاي ايشون توي قلتك زندگيمون افتاديم
همه توي اين نوشته دارن منو ميبينند در صورتي كه بايد .........
اميدوارم تو هم مثل من بهترين همراه رو براي ادامه مسيرت انتخاب كني
من و همصحبتي اهل ريا دورم باد از گرانان جهان رطل گران ما را بس قصر فردوس به پاداش عمل مي بخشند ما که رنديم و گدا دير مغان مارا بس بنشين بر لب جوي و گذر عمر ببين کاين اشارت زجهان گذران مارابس
سلام.خوشحالم كه با وبلاگ شما آشنا شدم.هر موقع به روز كرديد خبرم كنيد.
منتظرم
سلام گلم
فكر مي كنم اگه «خوش بخت بشيين» آخرشو ننمي نوشتي كسي منظورتو از
پركشيدن نمي فهميد ( يه جوري از پر كشيدن حرف زدي كه آدم خدايي نكرده ياده .....)
احساس مي كنم خيلي خوب دركت مي كنم ؛ هرچند به قول استادمون « يا رفيق من لا رفيق له » ولي خوب بالاخره دورشدن از همراه و دوست زميني هم سخته ...
يا رفيق من لا رفيق له
همين بس نسيت ؟
سلام گلم!
كي گفته تو رقيقتو ازدست دادي ؟
قرار نيست اگه پركشيده ديگه باهم رابطه نداشته باشيد.
اتفاقا بيشتر مي توني از تجربه هاش استفاده كني.
موفق باشي گلم باي باي
سلام
حركت در مسيري غير از مسير اهل بيت عليهم السلام خطرناك است...
الرفيق ثم الطريق... كدوم طريق؟؟
يا علي
