من او

یکی دیگه از سخنان استادم اینه که برای حرکت کردن به چیزهای زیادی احتیاج داریم که یکی از اونها رفیق،منم وقتی وارد این کلاس شدم سعی کردم اول رفیقم رو انتخاب کنم بعد شروع به حرکت کنم کلی رفیق پیدا کردم اما اونی که می فهمید حرفامو یکیشون بود البته من از بقیه هم کلی درس یاد گرفتم و بزرگ شدم اما این اخری اون ناگفته هام رو می فهمید منظورم را از حرفام اون چیزی که می خواستم بگم برداشت میکرد نه اونی که خودش می خواست اما به قول بچه ها زینب پراین بار رفت تا به مسیری که دو سال براش زحمت کشیدیم اگه بگم خون دل خوردیم تا یاد بگیریم درست وزیبا پربکشیم کم گفتم هر جایی که میرفتیم تا سخن ازپر میشد خوب گوش میدادیم نکنه نکته ای از قلم بیافته بعد ش میشستیم برای تحلیل اون حرفها ببینیم کدومش درسته کدومش نه چه دوران زیبایی بودهر جا اگه به سوالی چیزی بر می خوردیم که دیگه براش جواب نداشتیم قرعه کشی می کردیم کی به استاد زنگ بزنه بپرسه تازه بعدشم کلی تحلیل می کردیم وا قعا یادش بخیرم

مشهدی که باهم رفتیم بیشتر ادم های اونجا پر کشیده بودن با همشون حرف میزدیم از چه طوری پر کشیدنشون رمز زیبا پر کشیدنشون بعدشم تحلیل این که اگه خواستیم پر بکشم ما چه طوری پر بکشیم

یه روز به استادم گفتم من الرفیق ثم طریقم و ازدست دادم فقط نگام کرد و هیچی نگفت نفهمیدم منظورش راولی سعی میکنم بفهمم

امیدوارم باهم دیگه خوشبخت بشین                هرکجا هست خدایا به سلامت دارش            (امین)